Na jaren duiken heb ik voor mijn 50 ste verjaardag een onderwaterfototoestel gekregen. Na aanvankelijk geheugenkaartjes vol mislukkingen boven water gehaald te hebben, begin ik er nu echt lol in te krijgen. Op deze blog zal ik mijn favoriete foto,s plaatsen.
Na een hectische week een heerlijk vrijdagavond duikje met Rob. JC en Hans zijn er maar eten alleen een hapje mee. Het weer in niet onaardig, maar toch lekker jagersvestje met verwarming aan. Voorlopig nog op de laagste stand, heerlijk.
We doen een rondje spare ribs (niet veel meer van over) en daar een stukje naar beneden naar de canyon.
Enorme paling, platvissen en op het eind nog een forse forel. Vlak voor de kant schiet er nog iets onder me door maar dat ging te snel.
Mijn fototoestel niet goed ingesteld, dat gaat onderwater bijna niet met die dikke handschoenen aan.
De witbalans is dus een beetje uit balans en hiet en daar deed de interne flits nog mee.
Oefening baart kunst.
Na afloop schnitzels en pannekoek dubbel spek met supplementen.
Weer een ouderwetse vrijdagavondduik. In deze tijd van het jaar een volle nachtduik dus. Uitgezwaaid door echte zwarte pieten op naar Baardmannetje. Ik ga met Rob duiken want JC is snotterig. Helaas is de kleine scooter niet goed opgeladen, dus met zijn tweeën aan Rob zijn scooter naar het kunstrif. Volop leven zo in de schemer. Palingen, en hier en daar een forel. Ook veel levendige en grote krabben. Op het eind zelfs nog 1 verdwaalde haring onder de steiger.
Met een graad of 8/10 al aardig fris, dus rap aan de pannekoek dubbel spek en supplementen.
Aangespoord door Nico en Rowan zijn we 2 weken met hen naar Bali en Gili-Air geweest. Rowan had de hele reis zelf geregeld via Booking.com, Tripadvisor en zo.
Op maandag middag vliegen we met Garuda Indonesia naar Jakarta waarna we overstappen voor een kort vluchtje naar Denpassar Bali.
Hier met de taxi naar ons eerste hotel Sanur Seaview. Mooi rustig gelegen hotel van waaruit we de omgeving wat verkennen.De volgende dag een hele dag met prive auto/chauffeur de mooiste plekjes van zuid Bali verkennen. Fijne chauffeur die ook als reisleider en gids zijn vak verstond. Naast wetenswaardigheden over alles wat er te zien was had hij ook een goed verhaal over cultuur, religie en "community". Dat maakt veel duidelijk over het voor ons bijzondere "Baligevoel".
Na nog een dagje aan het strand gaan we met de snelboot (naar gelang de groote en af te leggen afstand uitgevoerd met 2 tot 8 300 pk buitenboordmotoren!) naar Nusa Lembongan.
Wat een paradijs is dat zeg. We hadden een prachtige family bungalow bij mevrouw Ketut, de Bukit Taman cottages, met een wonderschoon uitzicht op Bali. Badkamer in de buitenlucht en op ons deck een ligbed waar ik ontspannen naar zonsopkomst en zonsondergang heb liggen kijken. Afgemaakt met een infinitypool, een heerlijk ontbijt en razendknappe scooters.
Op de scooter (was bijna 40 jaar geleden dat ik daar voor het laatst op gereden had) het eiland wat verkend en elke middag en avond bij een andere zaak (warung) gegeten.
Alles is hier even goed en lekker.
Helaas is er tijdens ons verblijf de beroemde Yellowbridge tussen Nusa Lembongan en Nusa Ceningan ingestort. Er was een ceremonie gaande en waarschijnlijk was de hangbrug overbelast. Het ongeval kostte een achttal mensen het leven, waaronder de neef van onze huisbazin, en ook vele gewonden waren er te betreuren. We hebben daar echt een rotgevoel aan over gehouden, mede omdat het allemaal zulke lieve en beschaafde mensen zijn.
Rowan is sávonds nog naar het ziekenhuis ter plaatse gegaan met Nico en mevrouw Ketut en heeft daar nog enige tijd stand-by gestaan mochten er nog gewonden binnengebracht worden. Dit is door de mensen ter plaatse zeer gewaardeerd.
Hier op Nusa met Diveconcepts nog 2 duiken gemaakt bij Cristal Bay en Manta point. Wat de bedoeling van de gids bij de eerstse stek was is mij niet geheel duidelijk geworden, bij de tweede stek waren er echter volop manta's te zien. Wat een prachtig gezicht. Mar heeft hier met snorkelen gelukkig ook manta's gezien. Enorme vliegende tapijten die op hun gemak rondjes aan het zwemmen zijn. Ik denk dat ze van vleugelpunt tot vleugelpunt ruim 3 meter geweest moeten zijn.
Het terug ritje over open zee met de boot was van grote klasse. wat ging dat tekeer zeg. Zo mag ik graag een stukje varen, maar als je last van zeeziekte hebt is het beslist geen pretje hoor.
De volgende grote oversteek is naar Gili Air Lombok.
Het op- en afstappen op deze snelboten is een avontuur op zich. Steigers zijn er niet en de boten varen achteruit het strand op. Op het laatste moment worden de motoren omhoog getrimd en de spiegel ligt dan min of meer op het strand. Met de branding varieert de opstaphoogte van 20 tot 80 cm. De bagage wordt gelukkig van- en aan boord gebracht door de bemanning. Die waren niet zo blij met de duikkoffer van 30 kg....
Op Gili Air de enige steiger. Aluminium roosters waar je met je blote voetjes op staat te dansen van de warmte en de scherpe kantjes. Het blijft een avontuur.
Op de Gili's is geen gemotoriseerd vervoer dus alles wordt per fiets of per paard en wagen gedaan. Ik ben niet bang op zee met windkracht 10, maar dat paard en wagen gedoe was toch wel erg hobbelig.
Ook hier een leuk hutje bij Salili bungalows. Sanitair buiten en ontbijtje op het strand. Ook hier weer een overvloed aan vriendelijke beschaafde mensen die er voor zorgen dat je een fijn vakantiegevoel krijgt. Voor lunch en diner weer genoeg zaakjes om heerlijk te eten voor erg weinig geld. Bintang bietje er bij....heerlijk.
Hier gedoken bij Bleu Marlin Air. Een prachtige en goed georganiseerde duikschool. Op alle details wordt gelet tot aan Crock's voor de wandeling naar de boot toe. Op elke redelijke vraag wordt geantwoord met "off course, no problem' en dat voelt goed aan. Hier heb ik vier duikjes gemaakt en Ro en Nico beiden 5.
Hans Reef, Shark Point, Turtle Heaven en Bounty Wreck.
En jawel... voor het eerst in mijn 25 jarige duik carriere heb ik, in het wild, echte haaien gezien. Niet groot of eng, maar wel echt. Goed excuus om maar weer een Bintang te drinken. Gids Ricardo was echt een topper. Altijd op zoek naar bijzonder leven en toen hij door had dat we het onderwater allemaal best snapten konden we het, meestal met zijn vieren, uitstekend met elkaar vinden en heerlijk vrij en ontspannen duiken.
Ook dit paradijs moesten we weer verlaten, dus weer met de snelboot terug naar Bali. Hier hebben we een nachtje in Kuta doorgebracht bij Hotel en Spa MegaBoutique aan de hoofdweg Wat een heksenketel is dat zeg. Wel enorm leuk om mee te maken. Het is verbazingwekkend hoe goed en defensief er gereden wordt in een totale brij van scooters (ontelbaar veel) en auto's (ook heel veel). Ik heb dat de laatste middag vanaf het dakterras eens zitten bekijken. Toeteren doe je om te laten weten dat je er bent zodat de andere chauffeurs daar rekening mee kunnen houden. Voor de rest is het een mengelmoes van hoffelijkheid, inzicht en een totaal gebrek aan agressiviteit. En dat werkt eigenlijk prima daar. Als je de Balinezen daar vervangt door Nederlandse chauffeurs dan wordt het een bloedbad.
Aan alles komt een eind, zo ook aan deze heerlijke vakantie. Na een lange maar goede vlucht terug weer lekker op je eigen bank.
Rowan en Nico,, ontzettend bedankt voor al het uitzoek- en regelwerk, het (veel)meer dan aangename gezelschap en speciaal voor Nico het op glansrijke wijze vervullen van de functie van "roepiemaster".
We gaan zo snel mogelijk weer terug.
Na het doorworstelen van meer dan 2000 foto's zal ik hier een ruime selectie plaatsen.
